ZSG Acı Çemberi
Yaşanmayan duygunun titreşimi zamanla acıya dönüşür. Acı hiçbir zaman kendiliğinden ortaya çıkan bir duygu değildir. Acı, oluşmuş duygunun akmasına, değerlendirilmesine ve titreşimsel olarak kullanılarak dönüştürülmesine gösterilen direncin sonucudur. Duygulardan oluşması nedeniyle doğası gereği yindir ve içine doğru dolarak yoğunlaşır. Bu takılmış ve hareketi düşünceler yoluyla engellenmiş, içine dönerek yoğunlaşmış spirallere biz acı çemberi adını veriyoruz.
Eh! artık herkes duydu. Evrende benzer enerjiler birbirlerine çekilirler yasası (çekim yasası) vardır. Bir kez bir acı çemberi oluşturduğumuzda, aynı tür titreşime sahip tüm yeni oluşacak duyguların enerjileri otomatik olarak o çembere ulaşır. Çember içindeki titreşimin daha da çok kendi içine dönmesine ve giderek yoğunlaşmasına neden olur.
Aynı duygu ne kadar ürer ve yaşanmasına izin verilmezse çemberin içinde o kadar çok enerji birikir. Sonunda bir acı çemberi fiziksel olarak görülebilecek kadar yoğunlaşabilir. Biz bu yoğunluktaki acı çemberlerine kist, polip, tümör gibi isimler veriyoruz. İster yağ bezesi olsun ister kanserli tümör tüm kistler aslında yaşanmaktan imtina edilmiş, bastırılmış duyguların artık gözle görülür hale gelmiş olanından başka bir şey değildir.
Bir insanın yaşamı dediğimizde akla olsa olsa 80 – 90 yıllık bir süre geliyor. Oysa bir insanın yaşamı tüm atalarının tamamlanmamış işlerini de içeren bir DNA kayıtları bütünüdür. Ebeveynlerden çocuklara aktarılan kayıtlarda, bitirilmemiş işler gibi yaşanmamış duygular da söz konusudur.
“Bir enerji bir kez üremişse asla kaybolmaz ancak form değiştirebilir” diyordu Vikipedi’deki açıklama. Acı çemberleri de asla kaybolmazlar. Onlar bir şekilde yeniden gündeme getirilip içine bakılarak, uygun bir yaklaşımla atıl katı maddeden, akışkan kullanılabilir enerjiye dönüştürülebilirler, ancak yok edilemezler.
